Is dat alles? De grootste reisdompers

Ken je dat. Je verheugt je thuis enorm op een bepaald onderdeel van je reis. En eenmaal daar blijkt het een enorme tegenvaller.

De imponerende Niagara Falls vanuit de lucht?

De moeder aller watervallen, de Niagara Falls stonden al jaren torenhoog op mijn verlanglijstje. Een bezoek aan Toronto blijkt goed te combineren met dit natuurgeweld. Ik ga er zelfs een vlucht met een helikopter over maken! Wow. Wat ik thuis nog als een van de hoogtepunten van mijn reis beschouwde, werd een dieptepunt. Okay, je ziet vanuit de lucht dat de watervallen immens zijn, maar je ziet ook alle bouwwerken er omheen. En de natuur vond ik verder niet echt indrukwekkend.

Eenmaal op de grond wordt het gelukkig een stuk spectaculairder. Ik koop een activiteitenticket die me onder meer toegang geeft tot de White Water walk, een wandeling langs een van de sterkste waterversnelllingen ter wereld. Er is een codering voor de moeilijkheidsgraad/mate van gevaar van snelstromend water: 5 is het maximum, dit is 6. Wie deze uitdaging aangaat (daar moet je overigens toestemming voor hebben en dat krijgt bijna niemand), moet er rekening mee houden het avontuur niet te overleven. Informatieborden verhalen onder meer van een vrouw die in een houten vat de Niagara Falls afging en beneden uit het water gehaald zou worden. Ze kwam beneden maar raakte in een centrifuge van water, bleef daar zes uur in en bleek uiteindelijk door verstikking om het leven gekomen. Haar hond die ze had meegenomen, had zijn neus voor het enige gat in het vat gehouden om adem te kunnen halen. Hij overleefde. En zo zijn er nog vele anderen die bij pogingen zwemmend, kajakkend, met een bootje of lopend over het touw de natuur uitdaagde en niet wonnen. De kracht van de miljoenen liters water die bij de waterval naar beneden denderen, blijkt tijdens een kijkje achter de schermen vlak naast en achter de waterval. En ook tijdens een boottochtje met Maid of the Mist. Ondanks het gekregen plastic regenjasje moet ik er rekening mee houden ietsje nat te worden, is de waarschuwing. Dat blijkt een understatement maar fantastisch is het wel. De toezichthouder van de Maid is totaal niet meer onder de indruk van het natuurgeweld; hij leest de strips van de locale krant in een waterdicht hokje op het bovendek. Ik geniet, aan de voet van de Niagara Falls ervaar ik eindelijk het echte watergeweld.

 

Magische piramiden van Gizeh?

Ik herinner me nog altijd de teleurstelling. Met mijn zus was ik voor het eerst in Cairo en natuurlijk stonden de piramides van Gizeh op onze bucket list. We namen een taxi de woestijn in. Dachten we. Tot onze stomme verbazing en enorme teleurstelling werden we aan de rand van de stad afgezet. Daar waren ze, de piramides. Niet heel romantisch in een uitgestrekte woestijn zoals ik altijd bedacht had maar in een soort uit de kluiten gewassen zandbak! De laatste keer dat ik Cairo was en weer de piramides bezocht, was ik dus voorbereid. En net als miljoenen mensen voor mij heb ik er alles aan gedaan de wereldwonderen zo te fotograferen dat het lijkt alsof ze op een van god en alleman verlaten plek staan.

Veel authentieker bleek de nog deels ommuurde middeleeuwse stadswijk van Cairo.
Door de majestueuze Bab el-Fatouh poort loop ik het middeleeuwse stadsdeel in. Links de Al-Hakim moskee, vooral van buiten prachtig, en dan door de levendige Al-Muizz straat richting de bazaar. Na een fikse renovatie is Al-Muizz een prachtige weg geworden waar mannen aan hun waterpijp lurken en glaasjes thee drinken. Op de stoep werkt de koperslager aan een bord en draait de slager worstjes. Volgeladen auto’s laveren langs al even volgeladen winkels. Overal is de bijzondere architectuur van eeuwenoude scholen, moskeen en mansions. De Khan el-Khalili souk, ooit gesticht door een gelijknamige emir, trekt al sinds eind veertiende eeuw clientèle. Nog altijd komen velen af op winkels vol koper, zilver en goud, de koffiehuizen die van verre klandizie lokken met verrukkelijke geuren en winkels met kleurige kruiden. Het is er altijd levendig, wat wil je in een stad met 22 miljoen inwoners?!

 

De iconische zeemeermin van Kopenhagen?

Het is een fikse wandeling want de zeemeermin ligt niet bepaald in het centrum van Kopenhagen. Maar dit icoon van de stad moet ik gezien hebben, vond ik. Ik zie een grote groep toeristen maar geen beeld. Of toch, dat kleine ding… is dat dé zeemeermin? Inderdaad. Snel maak ik een foto om teleurgesteld af te druipen. Het goede nieuws: verder is vrijwel alles heel erg leuk in Kopenhagen. Geregeld kom ik er nog en steeds weer zijn er nieuwe, hippe ontwikkelingen waarvan ik heel blij word. Een zo’n domper vergeef ik de stad dan maar. De leuke attracties van Kopenhagen vind je hier: Kopenhagen, Capital of Cool.

 

Op de hoogte blijven van nieuwe reisreportages? Volg ons op facebook