Ken je dat? Je komt in een hotel en de kamer is perfect, de ambiance te gek, de locatie onovertroffen. Dat zijn die momenten waarop ik het liefst wakker zou blijven om de tijd dat ik in dat hotel ben, optimaal te genieten. Het overkwam me in Nicaragua op Ometepe.
Fotomoment: Een paar grote binnenbanden om op te dobberen, wat jochies uit de buurt die een oogje in het zeil houden en dan als een flipperbal door de Somoto kloof in Nicaragua. Leuk!
Ik ben gek op vulkanen, die oerkracht, de stoom, de gloeiendhete lava. Een paar keer heb ik een vulkaan beklommen, maar boarden op een vulkaan, dat deed ik voor het eerst in Nicaragua.
Na de roerige jaren negentig van de vorige eeuw kwam Nicaragua in rustiger vaarwater. Nu is het land klaar voor toeristen die iets bijzonders willen. Dat levert mooie ontmoetingen op.
Gelukkig kon ik schuilen toen het begon te stortregenen. Een kwartier later stond er een laag water van zeker tien centimeter in de straten. En nog zag de stad er niet grijs en grauw uit. Of de paraplu’s veel hielpen, waag ik te betwijfelen maar ik geloof niet dat iemand daar iets om gaf.
