Pure Ouzo, echte avgotaracho, gezond zeezout

De lagune is nogal aanwezig als je naar Messolonghi gaat. Je zou bijna vergeten dat er in dit deel van West-Griekenland nog veel meer te doen en te zien is.

Twee stadjes vallen op: Aitoliko en de stad Messolonghi. Beide bescheiden van formaat maar ze hebben een knus centrum van smalle straatjes. Helaas is er sinds de crisis wat leegstand maar er is nog voldoende leuks te vinden. Horeca bijvoorbeeld is er in overvloed. Vooral de koffiezaakjes floreren.

De familie Floros zat in kantoormeubelen maar moest het bedrijf opgeven vanwege de crisis. En zoals vaak: ‘elk nadeel heb zíjn voordeel…’, ze besloten zich op zout te storten dat in Messolonghi overvloedig voorradig is. Nu maken ze het meest natuurlijke zout van Griekenland, vol gezonde eigenschappen. Fleur de sel, of afrina zoals de locals zeggen wordt met de hand verpakt omdat het dan niet eerst gedroogd hoeft te worden. Dit zout heeft geen nadelige gevolgen voor de bloeddruk en dankzij de ongeveer 90 mineralen is het zout zelfs gezond. Hun zaak zit in de straat Mavrokordatou 7 in Messolonghi , maar ze verkopen daar geen zout aan particulieren. Gelukkig hebben de mini-supermarkten in de stad het altijd op voorraad. Naast het gewone zout is er fleur de sel en zout met verschillende kruiden.

Griekenland, Messolonghi: zeezout van de familie Floros

Een aperitief bij de ouzeri

Nog zo’n leuke adres is de oude Ouzo taverne Trikene. In dergelijke ouzeri, zoals zo’n café officieel heet, kwam iedereen uit alle lagen van de bevolking bijeen om het glas te heffen met daarbij wat meze. ’s Morgens vroeg begon het met de vissers die van de lagune kwamen. Voor de lunch kwamen de mensen die in de stad werkten en ’s avonds laat soms nog artiesten die hadden opgetreden. De historie druipt van de muren en kwaliteitsouzo kopen kan nog altijd, gemaakt van eerlijke ingrediënten. Jammer toch dat de meeste ouzeri inmiddels verdwenen zijn.

Griekenland, Messolonghi: de ouzeri van de familie Trikene

De laatste traditionele ouzobar in Messolonghi stad

Hier stierf lord Byron

Ooit was Messolonghi een welvarende stad, zoals nog te zien is aan de gebouwen in sommige delen van de stad. Geen wonder dus dat Lord Byron, de bekende Engelse poëet, hier een tijdje woonde. En stierf. Na een jarenlang verblijf in Italië vertrok hij in 1823 om in april aan te komen op het Ionische eiland Kefalonia. Hij bleef een paar maanden en stapte toen op de boot naar Messolonghi. Byron had vergevorderde plannen om met een zelf gecharterde boot deel te nemen aan de oorlog met de Ottomanen waar Griekenland op dat moment onder gebukt ging. Hij werd op het laatste moment ziek. Julius van Millingen, de zoon van een Nederlands Britse archeoloog, was zijn dokter. Het vermoeden bestaat dat deze bij de behandeling van Byron niet steriele apparaten gebruikt heeft waardoor de poëet een bloedvergiftiging opliep en overleed. In Messolonghi kreeg hij een standbeeld.

Klassieke villa’s in Messolonghi stad

Een van de kerken in Messolonghi stad

Klassieke villa’s in Messolonghi stad

Uitwaaien bij Louros beach

Je hebt een huurauto nodig om de rest van het land te verkennen. Zeker weten dat je vele boomgaarden ziet met citrusfruit en olijfbomen. De eigenaar van Socrates Organic Village waar ik logeer, teelt en verhandelt biologische sinaasappelen, mandarijnen, grapefruits en kiwi’s. Via BioNet West Hellas exporteert hij zijn producten en die van 26 andere telers naar onder meer Nederland.

Dat alles hier zo weelderig groeit, is te danken aan de Acheloos rivier die voor een constante aanvoer van water zorgt. Ezels en kuddes geiten en schapen leven zich uit in de groene velden. En zelfs het zoute water is nuttig voor de dieren. In de wetlands leven koeien die de zoute planten eten.

Het is te warm voor een wandeling in de bergen maar even de auto uit in het Ash bos is wel heerlijk. Er is een pad aangelegd waar je in de schaduw van de bomen enkele kilometers kunt wandelen. En dan rijden we door naar het mooiste strand van de regio, Louros Beach waar vele strandtentjes hun gasten voorzien van ligstoelen en parasols en natuurlijk iets lekkers te eten en te drinken. Vele locals komen hier na het werk even uitwaaien.

Relaxen op Louros beach in Griekenland

Altijd goed, een Griekse salade met lekker veel feta

Dankzij de Acheloos rivier is de vallei erg vruchtbaar.

De koeien eten de halfzoute planten die in dit brakke water groeien.

Wat een schatje, ze lopen hier zomaar los de ezeltjes

Iets noordelijker zijn ook nog vele prachtige plekken, zoals collega Yvonne ontdekte. Ze maakte een roadtrip Noord-Griekenland van een paar dagen langs vele bijzondere plekken.

De echte avgotaracho

Eten speelt een heel belangrijke rol deze Griekse regio. In Messolonghi wordt de echte avgotaracho gemaakt, ook wel bekend als bottargo zoals het bijvoorbeeld op Sicilië genoemd wordt.

Avgotaracho mag alleen zo heten als het in Messolonghi gemaakt is

De basis is kuit van de harder. Eerst worden de hele eileiders verwijderd en schoongespoeld. Daarna gaan ze 24 uur in zeezout. Vervolgens worden ze afgespoeld en minimaal drie dagen te drogen gelegd. Nog even enkele keren in vloeibare natuurlijke bijenwas dippen en is de viskuit klaar voor de verkoop. Op de markt doet het goedje zo 250 euro per kilo. Thuis verwijder je de waslaag en snij je de amberkleurige kuit in flinterdunne plakes. Lekker op een broodje, salade of bij vis natuurlijk.

De kaviaar van Messolonghi: avgotaracho

2 x eten & drinken

Vlakbij hotel Theoxenia begint een smalle weg – Eparchiaki Odos Mesologgiou – Alikon Tourlidas – die aan beide zijden geflankeerd wordt door de lagune en de wetlands. Helemaal aan het eind is een strandje waar je lekker kunt lunchen op het lounge terras van beachclub taverna Alikes.
Ben je er rond zonsondergang, parkeer dan je auto iets eerder bij de eerste parkeerplaats aan je rechterhand (of neem de fiets) en ga naar visrestaurant Tourlida aan de vissershaven van Messolonghi. Fantastisch vis, Griekse salades, meze en veel meer. En dan dat uitzicht! Tijdens zonsondergang kijk je uit over de lagune en de haven vol traditionele, lage vissersboten, de gaita. Het water krijgt langzaam een gouden of rode gloed. Onbetaalbaar.