De zilte zeelucht in Saintes-Maries-de-la-Mer brengt me direct in vakantiestemming. Voor ik weer op de fiets stap, heb ik eerst een afspraak met Jerry, om per jeep de Camargue te verkennen. Deel 2 van mijn fietsvakantie in de Camargue.

De witte paarden van de Camargue hebben een andere kleur als ze jong zijn.

Moeder en kind, de paarden van de Camargue

Geen casino, geen jetset, alleen muggen

Saintes-Maries-de-la-Mer is bekend als bedevaartplaats van de zigeuners, die er de Zwarte Sara vereren, maar voor buitenman Jerry Perkins – geboren in Spanje, maar half Engels en half Frans – is dit al jaren zijn thuis. “Ik houd van het ruige van de Camargue.” zegt hij. “Geen flats, geen casino, geen jetset.” En met een vette knipoog: “Alleen muggen…” Eerst was hij gids te paard, maar hij wilde wat meer horsepower en nu rijdt hij toeristen rond in zijn 4×4. Even buiten het dorp schiet hij een zandpandje op naar het Étang de Vaccarès. Deze zoutwaterlagune beslaat éénderde van de Camargue en is maar beperkt toegankelijk voor het publiek. Vrijwel onmiddellijk landt er een grote groep flamingo’s vlakbij en de verrekijkers kunnen in de tas blijven. “Hun roze kleur hebben ze te danken aan het eten van garnalen.” weet Jerry. “Die eten weer kleine beestjes met veel caroteen erin.” Zoals altijd waait het behoorlijk en Jerry wijst in de eindeloze verte: “Kijk, daar liggen de Alpilles en daar de Cevennen: niets houdt de wind hier tegen.”

Flamingo’s voelen zich thuis op de eindeloze vlakten van de Camargue

Camargue: zachtaardige stieren

Even verderop laat Jerry een cabane de gardian zien, een stierenhoedershut die karakteristiek is voor de Camargue. Het dak is van riet, dat hier veel wordt verbouwd en de cabane is met de punt naar het noordwesten gebouwd, recht tegen de koude Mistral in. Het kruis op het huis staat er niet alleen om religieuze redenen, het dient ook om het gebouwtje als een tent vast te zetten. Geen overbodige luxe, want de koude mistral kan windsnelheden bereiken van wel 250 kilometer per uur. “De taureau de Camargue heeft omhoog wijzende horens,” vertelt Jerry, ”terwijl ze bij het Spaanse ras horizontaal staan. Ze zijn ook helemaal niet agressief, ze willen ook niet spelen met de lap. Daarom gaan ze ook zo goed samen met de Camarguepaarden, ze kunnen gewoon samen in de wei staan.”

De Cabane de Gardian, de typische huizen van Saintes-Maries-de-la-Mer

De paarden en stieren van de Camargue leven vreedzaam met elkaar

Het Franse stierenvechten

Terug in Saintes-Maries-de-la-Mer komt de Spaanse invloed ten westen van de Rhône tot uiting. In de arena aan het strand is een course camarguaise gaande, een relatief diervriendelijk stierengevecht waarbij niet het dier, maar de mens gevaar loopt. Zo wordt beweerd. De raseteurs, mannen in blauwe trainingsbroeken en witte T-shirts, moeten proberen een rood lintje te pakken dat tussen de hoorns van de stier zit. Zichzelf in veiligheid brengen doen ze door over de omheining van het speelveld te springen, op de binnenring van de tribune. Ik blijf even kijken, maar het gesol met de dieren is toch niet mijn ding. Ze worden weliswaar niet gedood, maar diervriendelijk… Ik ben niet overtuigd.

Leuker is de activiteit die zich op het strand afspeelt, de fotoshoot van een trouwerij, natuurlijk komt het bruidspaar te paard. Lekker stoer!

Stierenvechten op z’n Frans in Saintes-Maries-de-la-Mer

Bruiloft op het strand in Saintes-Maries-de-la-Mer

Traditioneel trouwen op het strand in Saintes-Maries-de-la-Mer

De flamingo’s van de Camargue

In de Camargue vloeien water en land voortdurend in elkaar over en op de zeedijk die ten oosten van Saintes-Maries-de-la-Mer ligt is dat bijna voelbaar.
Het is de natuur die bepaalt of de dijk open is voor fietsers, iedere dag weer. Net buiten het dorp staat nog een kleine camperfile, maar daarna is er alleen nog de zee, het moeras en tientallen vogels. De Digue á la mer is een van de beste plaatsen om de voor de Camargue karakteristieke roze flamingo’s te observeren. Er leven een kleine 20.000 paartjes in het gebied, waarvan een deel er ook in de winter blijft. De brede zandweg tussen strand en duinen is geregeld bedekt met stuifzand, waardoor het fietstempo omlaag gaat. De grote steenblokken midden op het pad moeten voorkomen dat de zigeuners voor hun jaarlijkse bedevaart naar Saintes-Maries-de-la-Mer deze filevrije sluiproute kiezen en hier hun wagens parkeren.

Zout , zee en stieren in Saintes-Maries-de-la-Mer

Fietsvakantie Frankrijk: eindeloze natuur

Bij de ingang van de Réserve Naturelle de Camargue is het strand zo breed als dat van Schiermonnikoog en ruiters galopperen er op hun paarden door de branding. Het duinlandschap heeft de route hier helemaal overwoekerd. Dus er zit niet anders op dan onder de brandende zon honderd meter door het mulle zand te ploegen. Al snel duikt het fietspad weer op, dat voorbij de vuurtoren van La Gacholle overgaat in een eindeloos lange smalle richel, tussen twee meren en de uitlopers van de Middellandse Zee. Op de laatste vier kilometer van de dijk, waar auto’s weer zijn toegestaan, staan zover als het zicht reikt flamingo’s in het water, in allerlei schakeringen roze. Ademloos volgen fietsers en wandelaars het foerageren, waarbij de vogels hun kop ondersteboven in het water steken. Met een ingenieus filtersysteem in hun snavel scheiden ze waterdiertjes als garnalen en kreeftjes van het water.

De rustige fietspaden van de Camargue, vlakbij de zee

De eindeloze vlakten van de Camargue, vlakbij de zee

MEER FIETSEN IN FRANKRIJK

Mijn fietstocht door Frankrijk begon in Saint Gilles, een knus dorpje zoals er zo veel zijn in Zuid-Frankrijk. Via prachtige velden vol zonnebloemen en groepen witte paarden fietste ik naar het kustplaatsje Saintes-Maries-de-la-Mer.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren