Mix van culturen en talen
Mauritius is een tropisch eiland met een bonte mix van culturen. Niet alleen van oude overheersers maar ook van bevolkingsgroepen die meer recent hun nieuwe thuis vonden op dit stukje land in de Indische oceaan.
Wat heerlijk, ongerepte stranden en baaien op Mauritius
Uitgestrooid over het eiland liggen enkele steden plus vele dorpjes en eenvoudige nederzettingen van golfplaat. Die laatsten behoren meestal toe aan de onafhankelijke vissers die in de baai vissen. De vissers die met hun scheepjes de oceaan op gaan, zijn vaak in dienst van de overheid en wonen wat royaler. Echte luxe lijkt de meeste Mauritianen echter niet te boeien, sociale contacten des te meer. Zelfs vrouwen die wel over een wasmachine beschikken, gaan vaak nog met hun teiltje was op het hoofd naar de rivier omdat daar de laatste roddels en nieuwtjes uitgewisseld worden. Dat is blijkbaar belangrijker dan modern gemak. De wassteen die standaard bij ieder huis te vinden is voor de kleine wasjes tussendoor, gebruiken de rijken misschien niet. Maar een andere steen, bedoeld voor het fijnmaken van kruiden, wordt door iedereen volop gebruikt. Eten is een belangrijk tijdverdrijf en dankzij de inbreng van verschillende culturen ook heerlijk afwisselend. Europees, Afrikaans, Indiaas, Chinees, het mixt en mengt en neemt het beste van elkaar over. Dat proef je.
Goed eten is op Mauritius geen probleem
Broodje visburger
Duur hoeft het allemaal niet te zijn. Een lekkere visburger gekocht bij een stalletje langs de kant van de weg kost iets meer dan een euro. Duur en exclusief eten kan wel, bijvoorbeeld in de restaurants van de vijf en zes sterren resorts zoals Hotel Dinarobin. Maar zeker zo leuk is het om binnen te wippen bij een van de table d’hôtes voor uitgebreide en onvervalst Mauritiaanse maaltijd. Ze staan vaak langs de kant van de weg aangegeven, zoals Escale Créole in het dorpje Moka. Marie Christine heeft in haar bloemrijke tuin een thuisrestaurant van formaat. Ze straalt als ze haar gasten uitleg geeft over de inhoud van de potten en pannen waaronder de tafel bijna bezwijkt. Marie Christine, terwijl ze haar gasten royaal opschept: “Jullie krijgen vandaag een mix van alle keukens die Mauritius rijk is: kip curry, een auberginedip, kousenband, gedroogde vis met kool, worstjes, gekruide pompoen en nog veel meer.” De borden veranderen langzaam in een schilderspalet van kleuren rondom een bergje rijst. Lange tijd is het stil aan tafel. Pas bij het digestief komen de tongen weer los. Dat digestief is natuurlijk rum, want veel van de suikerriet die op het eiland groeit, eindigt in een fles met een aanzienlijk alcoholpercentage.
Luxe logeren en eten bij hotel Dinarobin op Mauritius
Stukje India op Mauritius
“De mix van culturen heeft nog een voordeel: het aantal feestdagen op het eiland is nauwelijks te tellen”, grinnikt Marie Christine. De overheid heeft paal en perk gesteld aan het aantal vrije dagen omdat iedereen elkaars feestje wilde meevieren. De voormalige contractarbeiders uit India, de grootste bevolkingsgroep, houden misschien het meest (zichtbaar) vast aan hun tradities. Overal op het eiland zie je afbeeldingen van Shiva en andere heilige figuren en tempels in mierzoete kleuren. Het kratermeer Grand Bassin is de meest heilige plek op het eiland. Hindoes brengen er offers aan Shiva. Een intrigerend ritueel. Vrouwen in sari’s staan tot hun enkels in het water. Ze druppelen water uit een koperen pot in het meer, slaan met kracht een kokosnoot kapot, offeren wat fruit en steken tot slot een bloemenoffer op een blaadje in brand. Het brandende blaadje drijft met de stroom mee het meer op. Sommige vrouwen lopen zelfs enkele meters het meer in naar het beeld van Shiva waar ze hun rituelen uitvoeren. Vaak nemen ze tot slot een beetje van het heilige water mee (er zit water uit de Ganges in het meer) in een zilveren beker om het later te offeren in de dorpstempel. Dat dat water heilig is, zegt het kattengezin dat bij het meer woont niets. Met z’n allen hangen ze over de rand op vissenjacht. Geregeld slagen ze erin zo’n heilig visje uit het water te plukken.
Offers brengen bij Grand Bassin op Mauritius
Offers brengen bij Grand Bassin op Mauritius
Offers brengen bij Grand Bassin op Mauritius
Offers brengen bij Grand Bassin op Mauritius
Grenzeloos gastvrij
Markten zijn de beste locaties om Mauritius en haar bewoners beter te leren kennen. De grootste is die in de hoofdstad Port Louis. In enorme hallen is van alles te koop. Aan de ene kant van de straat overheerst de weeë geur van geiten- en koeienvlees, kippen en vis. De andere kant biedt een vrolijker beeld: felgekleurde pompoenen, sappige granaatappelen, kleurrijke manden en geurige kruiden. Een gezoem van stemmen vult de ruimtes. Populair bij de Mauritianen is de food court waar allerlei snacks te koop zijn. En alouda, een verfrissend melkdrankje dat in een glas geserveerd wordt en ter plekke leeggedronken moet worden. Grote kans dat je als toerist een glaasje in je handen geduwd krijgt. Gewoon, als sympathiek gebaar om even te proeven.
Genieten op de markt in Port Louis op Mauritius
Genieten op de markt in Port Louis op Mauritius
Genieten op de markt in Port Louis op Mauritius
Dodothee met kokos
De gastvrijheid van de Mauritianen lijkt geen grenzen te kennen. Een schoolplein met spelende kinderen? Natuurlijk ben je welkom, de directeur leidt je indien gewenst rond door de klaslokalen. Altijd al benieuwd geweest hoe thee gemaakt wordt? Bij de theefabriek van Bois Chéri kun je zo binnen lopen. De blaadjes die op de velden rondom de fabriek geplukt worden, verdwijnen hier allemaal in zakjes, al dan niet voorzien van een extra smaakje. In de fabriek is het hele proces te zien. De werkomstandigheden zijn sober, en ook al zijn de machines in felle kleuren geschilderd, de vrouwen die de machines bedienen die de zakjes van een labeltje voorzien stralen niet bepaald arbeidsvreugde uit. Verstopt achter een hoge stapel doosjes werpt een werkneemster een trieste blik op de bezoekers. Die kunnen iets verderop in een theehuis met uitzicht over het vruchtbare binnenland enkele kopjes thee weglurken. Die is overigens heerlijk, vooral de Dodo-thee met subtiele kokossmaak.
Meer vrouwen in actie zijn te zien bij de zoutpannen van Tamarin. Ook al weer een overblijfsel van de Fransen. Nog altijd is Mauritius self supporting als het om zout gaat. De zon verdampt het zeewater dat in lage stenen bakken gepompt wordt. Vrouwen verdelen met bezems het water gelijkmatig over de vloertjes. Als zich eenmaal een goede laag zout gevormd heeft, zullen ze het zout in plastic teiltjes afvoeren.
De zoutpannen op Mauritius
De zoutpannen op Mauritius
Tot ziens of au revoir
Op zich is het niet verwonderlijk dat op een tropisch eiland veel toeristen naar de kust trekken. De privé-stranden van hotels en de gezellige publieke stranden lonken van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Maar zelfs de grootste strandliefhebber wordt op Mauritius verleidt het eiland verder te ontdekken. Maak een stevige wandeling door het groene, bergachtige binnenland met onder meer het natuurreservaat Black River Gorges of slenter door gemoedelijke dorpjes waar je zomaar aangeklampt kan worden door een man die trots zijn grote bezit laat zien: twee koeien! Dan zijn er nog de kleurrijke tempels en bijzondere natuurfenomenen als Chamarel met de aarde met zeven kleuren en niet te vergeten de vriendelijke bevolking. Dat alles maakt dat Mauritius zich onderscheidt van veel andere zon-en-zee bestemmingen. Het afscheid is dus een au revoir. Zou dat in het Creools ‘au’ worden of ‘revoir’?
Natuurwonder van Chamarel op Mauritius
Natuurwonder van Chamarel op Mauritius
Natuurwonder van Chamarel op Mauritius
LEES OOK
MEER EILANDVAKANTIES
Wat een prachtige foto’s! Vooral dat natuurwonder ziet er geweldig uit!
Dank je! Inderdaad heel bijzonder dat natuurwonder, fijn ook dat het zo goed beschermd wordt.