Cruisen langs de Galapagos-eilanden

Deel 2: Just another day in paradise: Isabela en Fernandina

Ieder mens heeft ze wel, bestemmingen waarvan je hoopt dat je er ooit zult komen. De Galápagos was zo’n bestemming voor mij. Deel 2 van een van mijn mooiste reizen ooit.

Fernandina – Punta Espinosa, Galapagos eilanden, Ecuador

De imposante vulkaan Wolf, een van de zes vulkanen die samen het eiland Isabela vormen, wordt belicht door de vroege ochtendzon. Op die vulkaan is onlangs een nieuwe leguaan ontdekt, een roze, vertelde expeditieleider Cindy eerder. Het is een prachtige dag, de lucht heeft nog een beetje die gouden gloed van de zonsopkomst. De National Geographic Islander zoekt haar weg op een vrijwel spiegelgladde, zilverroze oceaan. Dan opeens rimpelingen aan de horizon. Springt er iets uit het water? De verrekijkers komen te voorschijn. Een groep van honderden dolfijnen beweegt zich in een lange sliert door het water. De ruggen glinsteren als ze boven het wateroppervlak komen, sommige sloven zich extra uit en springen meters uit het water. Iemand ziet nog een Brutus walvis maar ook degenen die dat toetje missen, zijn zeer enthousiast over het begin van deze dag.

Isabela, Galapagos eilanden, Ecuador

Zwemmen met zeeleeuwen

Na een snel ontbijt stappen we inmiddels geroutineerd de zodiacs in voor een expeditie langs de grillige kustlijn van Punta Vicente Roca. Geboetseerde lichtgele rotsen wisselen de stoere zwarte lavarotsen af. Blauwvoetgenten houden zich schuil op smalle randjes, zeeleguanen laven zich aan de zon, liggend op het warme lavagesteente. Een zeeleeuw springt lenig uit het water tegen de rotsen op en vindt een plekje tussen de zeeleguanen en de paar Galápagos pinguïns die ook al staan te genieten van de ochtendzon.

Isabela, Galapagos eilanden, Ecuador

Een snelle inspectie van een grot laat zien dat er onder water tientallen zeeschildpadden leven. Dus worden snel de snorkelspullen gehaald en kunnen we het water in dat in het westen van de Galápagos relatief koud is (maar nog altijd rond de 25 gaden). Een wetsuit helpt. Zwemmend langs de rotsen deel ik het water met grijze vissen met gele staarten, blauwe vissen met oranje staarten, enorme scholen mini visjes en dan opeens een grote donkere vlek. Een waterschildpad gracieus dansend in de stroming. Onverstoorbaar zweeft het dier in het water. Er komen er steeds meer en meer en meer… Ik moet moeite doen niet tegen zo’n kolossaal dier te botsen als ze omhoog komen om te ademen. Dan opeens een zwarte vlek die als een raket voorbij schiet. Het is een van de pinguïns die even daarvoor nog op een rots stond. En daar gaat er nog een. Een zeeleeuw klimt op een rots en nestelt zich in de zon. Door de warmte verandert zijn donkere vacht in een goudglanzende jas.
Later aan boord zijn er volop verhalen van close encounters met rifhaaien en een flyless cormorant die driftig op een duikbril tikte, zoekend naar aandacht misschien?

Snorkelen bij de Galapagos eilanden, Ecuador

De mangrove van Punta Moreno

Langs de westkust van Isabela ligt Urbina, een kuststrook die in 1954 zomaar opeens vier meter omhoog geduwd werd door vulkanische krachten. Vandaar dat je er kolossale koralen ziet, midden tussen het groen. In de middag maken we een zodiactour door de mangrove van de ruige kustlijn van Punta Moreno. Geregeld steken schildpadden hun kopjes boven het water uit. Drie pinguïns hebben de grootste lol samen terwijl ze al spartelend de zodiak voorblijven. Op een rots zo vol witte vogelpoep dat het bijna sneeuw lijkt, zitten enkele blauwpoot janvangenten. Terwijl er twee gracieus poseren kijkt een derde om het hoekje toe. Photobomb. Het is steeds weer een verrassend hoe afwisselend de eilanden en hun kustlijn zijn.

Isabela – Punta Moreno, Galapagos cruise, Ecuador

Isabela – Urbina Bay, Galapagos cruise, Ecuador

Welkomstcomité van zeeleguanen

In de loop van de middag komen we aan bij het eiland Fernandina. Alweer zo’n imposante vulkaan die zo’n 1660 meter uit het water oprijst. Het is een van de meest actieve vulkanen ter wereld. Wij blijven ver van de krater en wandelen over onregelmatige lavavelden van Punta Espinosa. Honderden zeeleguanen vormen een welkomstcomité op de kleine pier. Het is nog een hele toer om laverend over het piertje alle staarten te ontwijken. Een groot zwart lavaveld is deze middag het ontdekkingsgebied. En zeeleeuwtje komt nieuwsgierig op de groep bezoekers af. Hij duikt het kleine poeltje net voor me in en jaagt en passant enkele leguanen weg. Spelend met een stok heeft hij opeens helemaal geen aandacht meer voor de bezoekers.

Fernandina – Punta Espinosa, Galapagos eilanden, Ecuador

Hello Sally Lightfoot

Nog niet zo lang geleden heeft zich op Fernandina een strandje gevormd. Zeeleguanen maken daar dankbaar gebruik van: de vrouwtjes leggen er hun eieren in holen in het zand. Het is spitsuur, iedere vrouwtje wil de beste plek en wee degene die te dicht bij een nest in de buurt komt. Geregeld zie je de koppies driftig op en neer gaan en als dat de tegenstandster niet voldoende afschrikt volgt een gevecht. Ze hebben het er maar druk mee. Iets verderop is het strand het domein van de zeeleeuwen. De jonkies liggen relaxed in de zon te slapen, de volwassen mannetjes zijn druk met het elkaar in de gaten houden en het laten horen van waarschuwend gebrom als ze iets niet bevalt. Het zwarte lava dat als dikke trossen touw uitgespreid ligt, wordt gedeeld door zeeleguanen en feloranje Sally Lightfoot krabben. Blijkbaar is het paartijd voor de laatste soort. Geregeld zie je twee krabben hoog op de poten om elkaar heen draaien. Zouden ze de voorste poten hoog houden met de scharen gespreid dan gaat het niet om een paringsdans maar om een gevecht. Het is lastig afscheid nemen, maar parkregel is dat je voor zonsondergang van het eiland af moet zijn.