India, ‘you love it or you hate it’, hoor je altijd. Ik hoor bij die eerste groep. Er zijn maar weinig landen waar je werkelijk iedere minuut van de dag iets nieuws ziet, meemaakt, ruikt, proeft… Dus was een rondreis India langs de hoogtepunten van Kerala en Tamil Nadu in het zuiden van het land een droom die uitkwam. Vergeet trouwens niet je visum aan te vragen.
Een lange vlucht, een nachtelijke transfer van luchthaven naar hotel, uitgeput je bed inrollen en dan ‘s morgens wakker worden in Mahabalipuram (ook wel Mamallapuram). Dat is een cadeautje. Het is in deze kustplaats relaxt slenteren tussen en koeien en fietsen. Op het strand liggen kleurrijke vissersboten, mannen boeten er netten, zelfs koeien zoeken verkoeling in de branding. Bij de vissersboten ligt het meest drukke deel van het dorp met kleine hotels en rooftop-restaurants met zeezicht waar het goed eten is.
Bezienswaardigheden van Mahabalipuram
Een stuk verderop zoeken toeristen verkoeling in zee, slechts pootjebadend want de stroming is levensgevaarlijk, zo waarschuwen borden. Vrouwen uit het noordelijke Rajasthan wassen er hun sari’s in zee en laten de fleurige dunne doeken drogen op het strand.
Cultuur is er ook volop in Mahabalipuram. Een van de bekendste hoogtepunten is de Shore tempel, een staaltje van kunstig beeldhouwwerk. Dat geldt ook voor de vijf Rathas, die de Britten ruim 200 jaar geleden onder het zand ontdekten. Een andere bijzondere bezienswaardigheid is Arjuna‘s Penance. Dit is een uit één stuk steen gehouwen Hindu-tafereel van 30 x 12 meter waar twee generaties lang aan gewerkt is. En dan is er nog een hotspot, de boterbal van Krishna, een enorme steen. Krishna’s Butterball trotseert balancerend op een helling de zwaartekracht. Zelfs zeven olifanten kregen de steen niet van hun plaats, zo gaat het verhaal.
De vegetarische keuken
India en heerlijk eten gaan wat mij betreft perfect samen. De kleuren, de kruiden, de geuren, de afwisseling. Onweerstaanbaar. Goede restaurants zijn er in overvloed. Heerlijk (vegetarisch) eten kan onder meer in het restaurant van hotel Mamalla Heritage. De bananenbladlunch met een keur aan kleine gerechtjes is een goede kennismaking met de Indiase keuken die hier in zuidelijk Tamil Nadu voornamelijk vegetarisch is. Perfect voor mij maar de gerechten zijn zo bijzonder van smaak en zo vol afwisseling dat zelfs de grootste carnivoor het vlees niet zal missen.
De witte wijk van Pondicherry
Als je kiest voor een individuele rondreis door India dan is een auto met chauffeur onmisbaar. De verkeerssituatie is overal chaotisch en er wordt nog links gereden ook. Een heerlijk rustmomentje tijdens deze vakantie vol indrukken vind ik in Pondicherry (of Puducherry). Ook dit lijkt op het eerste gezicht een chaotische stad. Tot je in de voormalige Franse wijk komt waar witte, koloniale huizen langs lommerrijke lanen omzoomd door bomen staan. Hier zijn nauwelijks auto’s en er is slechts een enkele tuktuk, brommer of fiets. Ik zie vooral devote mensen die veelal op blote voeten naar de Sri Manakula Vinayagar tempel gaan of naar de Ashram waar een Franse vrouw bekend als The Mother ruim 80 jaar geleden een spiritueel centrum oprichtte.
Monumenten: de tempels in Thanjavur
Als je een top tien opstelt van de bezienswaardigheden van Tamil Nadu dan staan er zeker zes, zeven tempels in. De Indiase tempels, je kunt er uren rondlopen zonder je een seconde te vervelen. Thanjavur, het voormalige Tanjore, passeren zonder de Brihadishwara Tempel te zien is een zonde. De tempel is het heilige der heiligen voor de Hindu’s en er komen dan ook veel pelgrims. Onder een overkapping van deze hotspot staat de grootste Nandi, een stenen stier, van India. Er zijn nog veel meer monumenten en bezienswaardigheden in de stad, maar dit was voor mij het hoogtepunt.
Tiruchirappalli: tempel met 7 muren
In Tiruchirappalli (ook wel Trichy genoemd) staat de Sri Ranganatha Swami tempel met zeven muren waarvan de paar buitenste nauwelijks opvallen door het drukke verkeer dat ertussendoor raast. Ben je eenmaal via de officiële entree binnen, dan is het genieten. Families eten zittend tussen zuilen van de speciale maaltijden die bij diverse standjes te koop zijn, ze bidden voor de vele beelden en bereiken uiteindelijk de laatste muur, het meest heilige deel dat verboden is voor niet Hindu’s. Daardoor mis je het zicht op de gouden/zilveren koepel maar die is wel te zien vanaf de vierde muur waar je tegen betaling van tien roepies op mag.
Het groene Tamil Nadu
Landelijk Tamil Nadu bestaat uit uitgestrekte, frisgroene rijstvelden waarin mannen en vrouwen aan het werk zijn. Op de wegen rijden ossenkarren en de kruispunten staan vol winkeltjes en karretjes met groenten en bloemen. De kleine dorpjes bestaan uit stenen huizen met rieten daken en iedereen is vriendelijk. Als je een dorp in gaat, ben je verzekerd van een warm ontvangst. Kinderen lopen je opgewonden voor de voeten, de lerares nodigt me uit in het lokale schooltje waar twintig peuters en kleuters braaf in hun plastic stoeltjes zitten voor een zwart krijtbord. Tot die vreemde toerist binnenkomt. Dan barsten sommigen in huilen uit, andere weten niet waar te kijken.
De charme van de steden
Madurai is met ruim een miljoen inwoners niet bepaald een idyllisch stadje. Spitsuur gaat hier dag en nacht door. Je ziet altijd en overal een eindeloze stroom mensen en nooit is het even stil. Maar lukt het je om door de chaos heen te kijken dan zie je de vele prachtige dagelijkse tafereeltjes. Mannen die de strijk doen op een kar, vrouwen die ontbijtjes bereiden met idlis (luchtige rijstpannenkoekjes) met kokos- en tomatenchutney, geserveerd op een bananenblad en staand of zittend gegeten door alleen maar mannen. Eten vrouwen niet op straat? Vrouwen bij de pomp vullen fleurige plastic potten met water en een oudere vrouw wast op haar stoepje wat kleding.
Het is heerlijk de grote weg te verlaten en zomaar wat te dwalen door de smalle straten van het oude centrum. De tientallen meters hoge poorten (gopurams) van de Minakshitempel zie je altijd wel ergens opduiken dus verdwalen is vrijwel onmogelijk. Eenmaal in Madurai zou de tempelmoeheid toegeslagen kunnen hebben maar de Sri Minakshi-tempel is toch een bezoek waard.
Vaak zitten er in de lange gangen bruidsparen die er bijeenkomen met hun hele familie om de goden te eren en offers te brengen. De bruiden zijn prachtig uitgedost met bloemenslingers en gouden sieraden en hun handen zijn versierd met glitters en steentjes. De tempel zelf tart iedere beschrijving: duizenden kleurrijke tafereeltjes sieren de vier toegangspoorten en binnen zijn zalen vol zuilen waar sierlijke vrouwen in sari’s flaneren.
Binnenkort deel 2 van mijn rondeis India door Tamil Nadu en Kerala.
Jouw rondreis India
Vluchten naar India
Als je naar het zuiden van India op vakantie gaat, kun je het beste op Chennai of Bangalore vliegen. Let wel goed op de vluchttijden want de aansluitingen zijn niet altijd even goed.
Vervoer in India
Het verkeer in India is een verhaal apart. Zelf rijden vind ik geen aanrader. Het is druk op de wegen, verkeersregels lijken niet te bestaan en er wordt links gereden. Een optie is een groepsreis boeken. Maar ik reis liever individueel. Een auto met engels sprekende chauffeur is betaalbaar en het heeft als voordeel dat je nooit de weg hoeft te zoeken en tijdens soms lange ritten lekker van het uitzicht kan genieten.
Visum aanvragen
Je hebt voor je vakantie in India een visum nodig. Ik herinner me van mijn eerste reis naar India nog hoeveel werk dat was omdat je persoonlijk naar de ambassade in Den Haag moest. Tegenwoordig kun je je visum gelukkig online aanvragen, een e-Visa. Dat scheelt enorm veel tijd. Je ontvangt je visum dan binnen 4 werkdagen. e-Visa zijn 60 dagen geldig en als toerist mag je in die periode twee keer India binnenkomen (double entry). Als je naar India reist, moet je paspoort nog minimaal 6 maanden geldig zijn nadat je in India aankomt.
De mooiste boeken om in Indiase sferen te komen
* De poort naar India van Paul Theroux over Westerlingen die in India op zoek gaan naar zichzelf en daarin niet altijd slagen.
* De Witte Tijger van Aravind Adiga, een aanklacht tegen het kastesysteem. Een arme jongen weet een weg omhoog te banen maar die weg is lang en hard.