Rondreis Madagascar: op weg naar Ifaty

Ga je op vakantie naar Madagascar dan kun je niet om de natuurparken heen. Ik bezoek er verschillende tijdens mijn rondreis, zoals Nationaal Park Isalo. En dan is het tijd om te relaxen in Ifaty aan de kust. Deel 3 van mijn rondreis Madagascar.

 

 

Nationaal park Isalo is het op een na grootste natuurpark van Madagascar. Het ligt hoog, grofweg tussen 500 en iets minder dan 1300 meter. Dat maakt het relatief koel. En dat is dan wel relatief want het park is rotsachtig en er zijn lang niet overal bomen die schaduw bieden. Maar mooi en bijzonder is het wel.

 

De zwembaden van Isalo

Met de verplichte gids duik ik de natuur in. Dat zou ik zelfs letterlijk kunnen doen want we passeren twee meertjes, de piscine naturelle, natuurlijke zwembaden dus. Een heerlijk geluid van klaterend water begeleidt ons. Het hoogteverschil tijdens deze korte route is niet groot, maar je moet wel geregeld van de ene steen op de andere springen om het kabbelende riviertje over te steken. Bijna terug bij het beginpunt hoor ik wat geritsel in de bomen. Enkele lemuren zitten in de boomtoppen en springen van de ene boom naar de andere. Fijn, zo’n cadeautje van de natuur.

Na een wandeling is het goed lunchen bij Chez Alice in Ranohira. Alles wat op je bord komt, is homemade en vanaf het beschaduwde terras heb ik een prachtig uitzicht op Parc d’Isalo.

 

Vakantie Madagascar: Non op flipflops

De wegen on Madagascar zijn vrijwel zonder uitzondering belabberd. Over een paar honderd kilometer doe je zo een hele dag. Maar ik verveel me geen moment. Baby’s bungelen als lappenpoppen op de rug van moeders of iets oudere broertjes en zusjes. Ik zie een non op roze flipflops, een varken op de bagagedrager van een bijna versleten fiets. Kippen ondersteboven hangend aan een stok op het stuur. Gele jerrycans balancerend op hoofden van soms nog heel jonge kinderen. Never a dull moment, zo rijdend door het steeds veranderende landschap.

 

De saffiervissers van Ilakaka

We passeren het stadje Ilakaka waar sinds eind vorige eeuw saffier gevonden wordt. Een criminele stad, zo waarschuwt Olivier. Geen goed idee dus om er een wandelingetje te maken maar even de auto uit kan wel. Ilakaka is het belangrijkste centrum voor het delven van saffieren ter wereld. De stad groeide van een gehucht met zo’n 40 inwoners in 1998 tot een stad met rond de 30.000 inwoners nu. Er zijn mijnen maar velen hopen in de rivier saffier te vinden. Het stroompje staat dan ook vol met mannen en vrouwen die proberen met een zeef kostbare stenen uit het water te vissen. De saffierkoorts treft hier iedereen, ook al wordt er nog maar weinig gevonden tegenwoordig.

 

Zondagsmarkten en graftombes

De zondagsmarkt die we even later passeren is een betere plek om de benen te strekken. Mannen kaarten en spelen domino, vrouwen koken, nieuws en roddels worden uitgewisseld en ja er wordt ook nog gekocht en verkocht. Van de bergen in het binnenland rijden we naar de westkust. Olivier wijst op de beschilderde graftombes van de Mahafaly. Een van de bijzondere bezienswaardigheden van het eiland. En dan is daar het heerlijke strand van Ifaty.

 

Vakantie: wakker worden aan het strand

De wekker vandaag is het gekwetter van vogels die blijkbaar een plekje gevonden hebben onder het rieten dak van mijn bungalowtje aan het strand. Het is nog vroeg maar al licht. Zeker weten dat de vissersbootjes al op weg zijn naar het rif en verder de zee op. Nog voor het ontbijt maak ik een eerste strandwandeling. De lucht voelt aangenaam koel, tientallen keren hoor ik een vriendelijk Bonjour madame, ça va? Behalve de vissers zijn ook de vrouwen die souvenirs en massages aanbieden vroeg uit de veren.

 

Lekker even helemaal niets in Ifaty

Van nature ben ik nogal onrustig maar wat is het lekker om soms ergens te zijn waar weinig tot niets te doen is. Het baobabbos heb ik al gezien. Snorkelen bij het rif sla ik even over hoewel ik van een Amerikaan in het hotel hoor dat het zeker de moeite waard is. Ik maak een tweede wandeling, relax met een glas vers papayasap op een terras, lees enkele pagina’s van mijn boek en slenter opnieuw het strand op om een lunchadresje te zoeken. Een wit lounge-achtig terras trekt mijn aandacht. De viscarpaccio die ze aanbieden trekt me over de streep. Wat een plek. Het terras ligt iets hoger en biedt een mooi uitzicht over het strand en de zee die zich even teruggetrokken heeft. Velen zoeken naar iets in het laagstaande water. Visjes? Schelpdieren?

 

Ifaty: piroques met zeilen van zakken

De zeilen van vissersbootjes die eerder de horizon sierden lijken opgelost. Tegen een uur of drie wordt het vloed, de wind trekt aan en opeens komen alle vissersbootjes naar de kust. Dan pas zie ik dat de meeste zeilen gemaakt zijn van oude zakken waarin rijst, graan e.d. wordt verkocht. Hier op Madagascar wordt echt alles gerecycled. Met groot gemak tillen enkele mannen de piroques uit het water. Het hout waarvan de bootjes gemaakt zijn, is onvoorstelbaar licht. Dat weet ik sinds mijn bezoek aan de fôret de baobab waar de gids de vier soorten hout liet zien waarvan de kano’s gemaakt worden. Ik kijk nog even toe, koop enkele houten souvenirs en slenter terug naar hotel Bamboo Club, mijn onderkomen voor de komende nacht. Morgen staat chauffeur/gids Olivier weer klaar voor de volgende etappe van mijn rondreis Madagascar.

 

MEER VAKANTIE MAGADASCAR

Mijn rondreis Madagascar begon ook aan de kust, maar dan veel noorderlijker, in Morondava, niet ver van de Allée des Baobabs.

Daarna reden we naar het zuiden, dwars door het steeds veranderende landschap en verschillende dorpen en steden. En ik ontmoette mijn eerste lemuren.