Rondreis Zuid-Korea: van trendy naar traditioneel

Na enkele dagen in Seoul is wel duidelijk dat deze hoofdstad in toenemende mate gaat lijken op andere Aziatische hotspots. Maar hoe zit dat met de rest van Zuid-Korea? Dat hoop ik tijdens deze rondreis te ontdekken.

 

 

Wonderlijke pagodes

Slechts enkele uren rijden naar het zuidoosten en je bent in een andere wereld. Geen wolkenkrabbers en auto’s maar rijstvelden, bergketens en natuurparken als Maisan Provincial Park. Een licht glooiend pad leidt naar een mysterieuze vallei met een tempel. Voor je deze Tapsa tempel bereikt, passeer je ruim tachtig pagodes van gestapelde steentjes, de kleinste nauwelijks een halve meter hoog, de grootste priemt ruim tien meter de lucht in. Het is het levenswerk van monnik Yi Kap-Ryong die volgens de overlevering van hogerhand de opdracht kreeg de pagodes te bouwen. Tot ieders verbazing staan ze er ruim 100 jaar later nog altijd en dat zonder dat er cement gebruikt is om de steentjes op hun plek te houden. Een wonder.

 

Kliffen en vulkanen

Een kort vluchtje en daar is Jeju eiland, of Jeju-do, een vulkanisch eiland omgeven door sprankelend water. Jeju-do is het eiland waar de Nederlandse scheepvaarder Hendrik Hamel in 1653 aan land kwam nadat zijn VOC schip was vergaan. Jarenlang leefde hij in Korea als gevangene, tot hij wist te vluchten en een boek publiceerde over zijn ervaringen in dit toen nog onbekende land. De replica van zijn schip ligt bij Yongmeori Coast in het zuidwesten van het eiland. Daar zijn ook grillige kliffen met een wandelpad erlangs dat alleen bij eb en een rustige zee toegankelijk is. Vooral net na zonsopgang verbluffend mooi, de kliffen veranderen bijna per minuut van tint.

 

Boerendorpen en Jeju-paarden

Al net zo mooi zijn de groene hellingen van vulkaan Hallasan waar de typische Jeju-paarden grazen, vriendelijke dieren die sinds jaar en dag op het eiland voorkomen. Op weg naar het oosten passeren we enkele oude boerendorpen, zoals Seongeup Folk Village. De huizen zijn opgetrokken uit keien en hebben een dik rieten dak. Meestal vormen enkele huizen een soort ommuurd minidorp met bij de ingang twee lage pilaren waarin drie houten palen passen. Als alle drie de palen aan een kant op de grond liggen, ben je welkom als bezoeker. Vaak staat er ook een Dolhareubang, een stenen grootvader, die het dorp beschermt.

 

De Haenyo vrouwen van Jeju

Mijn reis door Zuid-Korea gaat verder via Seongsan Ilchulbong met een knus baaitje dat via vele treden te bereiken is. Daar laten de Haenyo, de beroemdste vrouwen van Jeju, nog dagelijks zien hoe vele vrouwen van het eiland vroeger hun geld verdienden: door zonder zuurstofflessen tot wel 20 meter te duiken op zoek naar zee-egels, octopussen en andere zeedieren. In oude zwarte duikpakken maar met een kekke roze duikbril gaan ze te water. Al snel brengt de eerste haar vangst boven water: twee zee-egels die ze op haar butong legt, een drijvend tonnetje. Een collega weet een octopus te vangen en als ze allemaal tevreden zijn, komen ze weer aan wal waar de vangst op schaaltjes uitgespreid wordt. Klaar om gekocht te worden. Het naastgelegen restaurant bereidt de aankoop direct tot een maaltijd. Verser kan niet.

 

Eindeloze vismarkt in Busan

Vis is niet voorbehouden aan het eiland, ook in Busan op het vasteland kijk je je ogen uit. Tijdens de Koreaanse oorlog van 1950-1953 probeerden vluchtelingen wat geld te verdienen door vis op straat te verkopen. Dat was het begin van wat nu de Jagalchi vismarkt in Busan is, de grootste vismarkt van Zuid-Korea. Gezeten onder vrolijk gekleurde parasols langs eindeloze straten verkopen nog altijd voornamelijk vrouwen spartelverse vis. Razendsnel worden de dieren schoongemaakt, in een zakje gedaan en betaald. Heerlijk om naar te kijken.

 

 

Vis en soju

Wie de vis supervers wil eten, kan binnen in de grote hal terecht met talloze restaurantjes waar de vis ter plekke wordt bereid. Gezeten aan de felgele tafeltjes eten de bezoekers sashimi en gebarbecuede vis met daarbij natuurlijk een glas soju, de sake van Korea, die grif gedeeld wordt met westerse bezoekers. Net als overal in Zuid-Korea zijn de mensen zeer vriendelijk en gastvrij. Aan de overkant van de straat zijn een markt en winkels. Ook hier kan gegeten worden. Kleine krukjes staan rond een laag tafeltje. Op het menu onder meer noedels, groenten, octopus en rijst in rolletjes. Het ziet er uitnodigend uit en is supergezond, deze Koreaanse variant op fastfood.

 

Het Shilla koninkrijk

Hoe meer ik in het binnenland kom, hoe meer ik het idee krijg het traditionele Korea te leren kennen. Gyeongju en omgeving zijn vergeven van culturele hoogstandjes. Het was de hoofdstad van het oude Shilla koninkrijk, vandaar. Hier liggen de leden van de oude koninklijke families begraven onder enorme grafheuvels bedekt met een laag gras. Een van de graven is opengemaakt en replica’s van de gevonden schatten zijn tentoongesteld. De koninklijke begraafplaats grenst aan een wijk vol huizen met traditionele sierlijk gebogen daken en enkele tempels. In een van die tempels ontmoet ik een man die beweert een nakomeling te zijn van een van de vroegere Shilla koningen. Hij beheert de tempel en opent alle deuren van het prachtige kleine complex.

 

UNESCO Werelderfgoed

De begraafplaats is niet de reden waarom velen naar Gyeongju komen. Dat is de Bulguksa tempel, een UNESCO Werelderfgoed. Het is inderdaad een indrukwekkende verzameling gebouwen in voor Korea unieke architectuur. Vlakbij het complex ligt een ander staaltje van vernuft, Seokguram Grotto. Het Boeddhabeeld in deze grot is gemaakt van Koreaans graniet, een van oorsprong witte steen. De serene weg naar de grot toe laat zien wat weer en wind met het graniet doet; het wordt grijs. Maar het Boeddhabeeld in de grot is nog even maagdelijk wit als toen het uit steen gehouwen werd. Zelfs voor wie denkt: ik heb al zoveel Boeddhabeelden gezien, is dit een aanrader. Zowel beeld als grot zijn om stil van te worden.

 

Hahoe Village bij Andong

Terug naar het gewone leven. In Hahoe Folk village bij Andong is te zien hoe de yangban, de belangrijke families, leefden tussen eind 14de eeuw en begin 20ste eeuw. Het lijkt een soort openlucht museum maar de meeste huizen zijn nog altijd bewoond en het dagelijkse leven gaat gewoon door, ondanks de drommen toeristen. Rondom de huizen van de gefortuneerden (te herkennen aan het stenen dak) staan boerenhuizen met een rieten dak. Op de erven wordt rijst verwerkt (het dorp is omgeven met rijstvelden), en liggen chilipepers en groenten te drogen. Voor een dichte deur staan plastic schoentjes want de schoenen moeten altijd uit voor je een Koreaans huis betreedt. Het duurde even, maar Zuid-Korea heeft toch mijn hart veroverd, realiseer ik me als ik terugkom in Seoul.

 

Typisch eten in Zuid-Korea

• Je hebt niet Koreaans gegeten als je de Kimchi niet geproefd hebt, gefermenteerde kool maar ook andere groenten met specerijen die bij werkelijk iedere maaltijd van ontbijt tot diner geserveerd worden en waarvoor Koreanen in hun meestal kleine huis een speciale koelkast van flink formaat hebben naast hun gewone koelkast om het spul enkele maanden te bewaren.
• Bibimbap is een ander traditioneel gerecht. Rijst met daarop diverse groenten, vlees en ei geserveerd in een gloeiend heet potje waarin je het geheel goed doorroert zodat het gaart. Het resultaat is een soort nasi.

 

MEER ZUID-KOREA

Lees ook mijn blog met tips voor en bezienswaardigheden in de hoofdstad Seoul.