Rustzoeken op Salina, Italie

(Na)zomeren op Salina

 

Vulkanische eilandjes uitgestrooid in een mediterrane zee, dat zijn de Eolische eilanden. Ik nam de ferry naar Salina voor een paar dagen puur ontspannen. Dat lukte perfect.

Echte rust vind je op Salina, een ongerept pareltje dat natuurliefhebbers en liefhebbers van een relaxte vakantie veel te bieden heeft. Neem de wandeltocht van Val di Chiesa naar Santa Marina. Het pad slingert eerst tussen de varens door, die hun naam hebben gegeven aan de slapende vulkaan Monte Fossa delle Felci. Later volgen mastiekbomen, euforbia’s en bremstruiken en de top is bedekt met kastanje- en pijnbomen. De afdaling is spectaculair en uitdagend, over soms gammele trapjes en losliggend lava. Hier waren wandelstokken dus echt handig geweest om een beetje het evenwicht te bewaren. Een oerwoud van olijvenbomen en cactussen leidt naar de veilige asfaltweg. Mijn wandeltocht eindigt in de Via Risorgimento, dé winkelstraat van het eiland Salina: hier vooral trendy boetieks met kleding, sieraden, woonaccessoires en natuurlijk Salina’s culinaire verrassingen. Bijzonder en helemaal Eolische eilanden: de tassen van spons bij Amaneï. Een goed adres voor bijzondere souvenirs dus.

 

Daghap van Di Mamma

Voor de lunch schuif ik aan bij ‘nni Lausta, aan een van de sobere tafeltjes. Hier worden in de keuken wonderen verricht. Ik smul van carpaccio di Pesce Spada (zwaardvis) en van ravioli Cernia Gamberetti e Pistacchio (tandbaars). “Wij doen alles zelf,” vertelt eigenaar Fabio, “behalve brood bakken. Sinds we onze moeder verloren, zet ik iedere dag een gerecht van haar op het dagmenu.” Vandaag zijn dat zucchini, de eerste courgettes van het seizoen, gefrituurd in beslag en daarna flink gesuikerd. Ik mag, nee ik móet even proeven. “En je krijgt zometeen ook nog een stukje pizza. Ik kom net terug van twee maanden Genua, daar heb ik pizza en focaccia leren maken.”
Als ik vertel dat ik nog geen plannen heb voor de rest van de dag, vraagt Fabio me even te wachten onder het genot van een perfecte espresso. Er komt zo een vriendin van hem langs en zij organiseert boottochten. Even later schud ik Caterina de hand en ze nodigt me uit mee te gaan met een tripje rond het eiland die middag.

 

Cruisen rond het eiland

Groen, geel, rood, zwart: de grillige rotskust van Salina kleurt alle kleuren. Salina en de zes andere Eolische eilanden zijn overblijfselen van actieve en uitgedoofde vulkanen: opeenvolgende erupties, instortingen en erosie hebben gedurende 1,5 miljoen jaar hun huidige vorm bepaald. Hoe precies zie je het mooist vanaf het water. Caterina Merlino van Salina Relax Boats neemt liefhebbers mee op haar bootje. Lekker kleinschalig en dus heel persoonlijk. De zee is gelukkig rustig, een briesje biedt verkoeling en het landschap verandert per minuut. Tussen Malfa en Pollara ligt een grot die toegang geeft tot een strandje in de rotsen. Pollara vormde het decor voor diverse scènes uit een van mijn favoriete films, het prachtige Il Postino. De rotsen achter het kleine vissershaventje rijzen steil de zee uit. Een behoorlijke klim naar boven. Geen wonder dat vissers vroeger vaak overnachten in uit de rosten gehakte holen in het haventje.

Baaien en inhammen waar je de wereld voor jezelf hebt, doemen op. Bij Rinella nodigt de warme Tyrreense zee uit tot een duik: het water is zo glashelder dat je meters lager de zwarte zee-egels op de witte rotsen kunt zien zitten. Een van de medepassagiers duikt zomaar een inktvis op. En laat het arme dier ook weer zwemmen. Net voor Lingua, is er de ‘bevroren’ lava, een intrigerend landschap van scherpe punten van lava dat hard werd toen het uit het diepst van de aarde opspoot en met water in aanraking kwam. Een Eldorado voor geologen, dit eilandenrijk. Het is de plek op de UNESCO Werelderfgoedlijst meer dan waard.

 

Salade van kappertjes en munt

Terug op het land brandt nog altijd de zon. Tijd voor een granita, de Italiaanse versie van de sorbet. Da Silvio, in de haven van Santa Marina, bereidt volgens Caterina Merlino ‘de beste van het eiland’. Het seizoen bepaalt de smaken, vandaag is er aardbei, citroen, amandel of koffie. De laatste desgewenst met… slagroom!
Bezoekers mogen hun auto niet meenemen naar Salina als ze korter dan een week blijven. Dus neem ik dagelijks de bus van hotel naar haven en terug. Even gedoe maar hotel Punta Scario in Malfa is alle moeite waard. Gelegen op een punt boven het water ben je verzekerd van een prachtig uitzicht, vanaf de veranda waar het ontbijt geserveerd wordt, de tuin met luie stoelen waar iedereen kranten en boeken leest tot het balkon van de kamer die een eindeloos uitzicht over het water biedt, met in de verte Stromboli.

Een smal pad leidt de diepte in waar zonaanbidders op het kiezelstrandje neervleien. Lekker om een af te koelen in het heldere water. Bij het hippe buurhotel is een lekker terras voor een sunset aperitief. Een goed alternatief is een kwartiertje wandelen naar het dorpscentrum van Malfa waar iedereen in de vroege avonduren gezellig bij elkaar klit. Bij Ristorante Pizzeria A’Lumeredda’ bestel ik een insalata di capperi: kappers, knoflook, olie, aceto balsamico, peperoncino en munt, overgewaaid uit Marokko. Veel beter kan het leven niet worden.

MEER EILANDVAKANTIES

• Bora Bora, de Rolls Royce onder de eilanden
• 3×5 highlights van Corsica
• Summer of love op Ibiza
• De neo-hippies van Ibiza
• Paradijslijk Guna Yala (Panama)
• Mini-paradijs: Gili Trawangan (Indonesië)