Wandelen in Stafafellsfjöll, IJsland

Bergen, canyons, vlaktes, watervallen, rivieren en stroompjes vormen samen Stafafellsfjöll in het westen van Vatnajökull Nationaal Park. Met z’n 4WD rijdt gids Brandun steeds dieper het gebergte in, over onverharde paden gaat het hoger en hoger. Prachtige vergezichten in bijzondere, warme herfstkleuren en poederpastels zijn de beloning.
Stafafellsfjöll is beschermd en vormt een prachtig wandelgebied. De dikke laag lichtgroen mos veert onder mijn voeten, bergen kleuren lichtgeel, warmrood en grijs in het zachte zonlicht, de sneeuwkappen schitteren als diamantjes. De bodem van de canyons is bedekt met zilvergrijze stenen met hier en daar een rode, groene of gele steen. Op de steile berghellingen tekenen zich smalle paadjes af waar geregeld schapen lopen. Dit is ook het gebied waar je wilde kuddes rendieren tegen het lijf kunt lopen. Het is wel een kwestie van snel kijken, blijkt als ik inderdaad een kudde zie. De dieren rennen weg zodra ze mensen in de gaten krijgen.

Rondreis IJsland: rendieren bij Stafafellsfjoll

Stafafellsfjoll en omgeving in herfstkleuren

Rondreis IJsland: Stafafellsfjoll in herfstkleuren

Vakantie IJsland: Stafafellsfjoll in herfstkleuren

Stafafellsfjoll en omgeving in herfstkleuren

Minipaarden met fluweelzachte bontjas

Een stuk benaderbaarder zijn de IJslanders, kleine, stevige paarden met lange manen en een ‘pony’ die soms tot aan de neusgaten komt. Prachtige kleuren hebben ze ook, van diepzwart, tot zilvergrijs, lichtbruin en vurig rood. De IJslandse paardjes stammen af van paarden die door de Vikingen meegenomen werden uit onder meer Noorwegen en van de Schotse eilanden. Sinds eind 19de eeuw bestaat er een invoerverbod op paarden maar ook daarvoor werden al eeuwenlang niet of nauwelijks paarden ingevoerd. Vandaar daar de IJslander een heel zuiver en uniek ras is. Lief en benaderbaar ook, wat mooi uitkomt want ik ben als de dood voor paarden. Desondanks duik ik stiekem tussen het schrikdraad door om de dieren goed te bewonderen. Nieuwsgierig komen ze dichterbij, even snuffelen en dan weer door met het zoeken naar iets eetbaars op de grond die voor een deel bedekt is met sneeuw. Met hun heerlijk fluweelzachte bontjas houden ze het makkelijk uit in de kou.