Met één paardenkracht op garnalenjacht
Ooit liepen ze ook in Nederland op de stranden, de garnalenvissers te paard. Nu vind je deze ‘paardenvissers’ enkel nog in het Belgische Oostduinkerke. Jaren geleden besloot ik al dat ik ze een keer in actie wilde zien, deze vissers op hun stoere Brabantse of Heinautse knollen. Nu kwam het ervan.
De zon staat hoog aan de hemel, de lucht is oogverblindend blauw en het is druk op het strand van Oostduinkerke, niet ver van de grens België-Frankrijk. De potige paarden ploegen door het rulle zand en versnellen zodra ze op het natte, hardere strand komen. De vissers gaan alleen bij eb de zee in. Bij de vloedlijn worden de netten uit het houten karretje gehaald en de manden aan beide zijden van de paardenrug bevestigd. De visser in zijn felgele oliejekker en rubber laarzen klimt soepel in het houten zadel en daar gaan ze, de koude Noordzee in. De ene paardenkracht wordt maximaal benut, het is pittig als je tot aan je buik in het water loopt terwijl je een acht meter breed net achter je aan sleept. Behalve de paarden lopen ook vele vissers te voet de zee in, van top tot teen waterdicht ingepakt, een stok met het net eraan voor zich uit duwend.
De UNESCO-paardenvissers
Al eeuwenlang gaan vissers te paard op garnalenjacht. Sinds 2013 staat het beroep op de UNESCO-lijst van Immaterieel, cultureel erfgoed van de Mensheid. Terwijl de stoere mannen (en een vrouw) de garnalen in hun netten proberen te vangen, raak ik in gesprek met enkele vrouwen die in de branding naast een klein tafeltje staan. Daar zullen de vissers straks hun vangst afleveren. De vrouwen scheiden de garnalen van bijvangst als visjes en krabbetjes. Dan gaan de garnalen naar de boulevard waar ze gekookt en verkocht worden.
Gevecht tussen meeuw en mens
Bij terugkomst worden visser en paard omringd door toeristen, de broeken tot boven de knieën opgerold. Meeuwen krijsen en verliezen de netten geen seconde uit het oog. Dit wordt makkelijk scoren voor de vogels: de bijvangst blijft voor een deel op het strand achter. Vissers geven uitleg, wijzen op een gevaarlijk visje waar je zeker niet op moet stappen omdat je dan een pijnlijke uitslag krijgt. De garnalenvangst blijkt vandaag (eind juni) tegen te vallen, maar het hoogseizoen is dan ook pas in september. De netten worden schoongespoeld, de karretjes weer achter de paarden gehangen en in kolonne lopen de dieren terug naar de boulevard. Daar hopen velen een bakje vers gevangen, gekookte garnalen te bemachtigen. “Ik zal vandaag vele mensen moeten teleurstellen”, hoor in een van de vissers zeggen. Maar ja, wie klaagt daarover, op zo’n prachtige dag.
Onvergetelijke visserslunch
Er is trouwens een manier om verzekerd te zijn van echte Belgische garnalen: Estimanet De Peerdevisscher gerund door paardenvisser Johan Casier en zijn vrouw Corinne. Volgens de regels mogen alleen erkende garnaalvissers de estaminet runnen. Bij een glaasje witte wijn of ‘N Paardevisscher (bruin bier van hoge gisting dat door brouwerij Strubbe wordt gebrouwen en dat alleen te verkrijgen is in Estaminet) bestellen we een bakje garnalen. Nog zelf te pellen maar o, wat zijn ze smaakvol. Wie reserveert kan hier ook lunchen. Dus zit ik even later aan een grote tafel voor de traditionele lunch: sliptongetjes, friet met huisgemaakte mayonaise en sla. De tongetjes zijn in veel boter gebakken en op smaak gebracht met peper en zout. Letterlijk boterzacht. Eenvoud is het geheim, aldus Corinne als gevraagd wordt hoe ze de vis zo heerlijk zacht en smakelijk krijgt.
Ook naar de kust?
Tijdens een strandvakantie aan de Belgische kust mag je een bezoekje aan dit bijzondere evenement eigenlijk niet missen. Op de website van de garnaalvissers vind je een kalender met de data en tijden waarop de vijftien mannen en een vrouw actief zijn.
MEER BELGIE:
Leuk, dit ga ik onthouden! Mooie foto’s.
Dank je, het is echt heel leuk om een keer te zien.