Vakantie Canada (1) – Van Whitehorse naar Dawson
Wie zegt naar Yukon op vakantie te gaan, heeft in veel gevallen iets uit te leggen. Dit noordwestelijke deel van Canada roept zelden herkenning op. Maar wie er komt, raakt verslaafd. Ik maakte een rondreis per camper door dit bijna verlaten stuk Canada.
Natuurliefhebbers, daar moet Yukon, of The Yukon zoals de locals trots zeggen, het van hebben. Slechts 32.000 inwoners hebben een gebied van ongeveer tien keer Nederland tot hun beschikking. Ze delen het met kariboes, elanden, grizzly beren, zwarte beren en andere dieren. Een auto is onmisbaar, een camper handiger want ook al zijn er in de (schaarse) dorpjes schattige hotels en B&B’s, een camper kun je op vele plekken kwijt, van kampeerplaatsen voorzien van water, elektriciteit, douches en andere luxe tot afgelegen locaties midden in de natuur.
Canada: rondreis per camper
Het is druk in het camper-verhuurkantoor in Whitehorse. Na het invullen van papieren en uitleg over de werking van mijn rijdende huis voor de komende week, krijg ik de sleutels en kan ik eindelijk op pad. Altijd ongeduldig, ik weet het. De route is simpel en verdwalen kan niet, is me verzekerd. Zo nu en dan is er een tegenligger maar rust overheerst. Lekker voor wie niet gewend is met een camper, of een RV zoals ze hier zeggen, te rijden. Toch nog verrassend snel arriveer ik in Dawson. Een cadeautje na bijna 600 kilometer rijden door de overweldigende stilte van Yukon.
Dawson, stad van goudzoekers
Huizen in alle kleuren van de regenboog met veranda’s en opgeschilderde teksten. De hele historie is hier van de gevels af te lezen. Natuurlijk is er een restaurant vernoemd naar Kate, Klondike Kate’s, de beroemdste cancan-danseres uit de goldrush tijd. Haar broer was een van de drie mannen die het eerst goud vonden in de Rabbit Creek, tegenwoordig Bonanza Creek. Hij was al snel miljonair, Kate deed het ook niet slecht. Ze verdiende met haar dansen zo’n 30.000 dollar per jaar zo kwam ik eerder te weten tijdens een museumbezoekje in Whitehorse. Een vermogen voor een vrouw in 1898.
Dawson telde 30.000 gelukszoekers tijdens de hoogtijdagen van de Klondike goldrush in 1898. Een jaar later waren dat er nog maar 8.000. Van alle (voornamelijk) mannen die naar het noord Canadese stadje kwamen, werd slechts één procent rijk. De rest vertrok berooid of probeerde op een andere manier geld te verdienen. Een kroeg beginnen bleek een goede zet, vertelt Justine, de zeer bevlogen gids die een rondleiding door het stadje geeft. Maar ook de man die een uitvaartonderneming begon, hield het hoofd ruimschoots boven water. Met zoveel alleenstaande, mannelijke gelukszoekers deed ook het huis van lichte zeden goede zaken, poëtisch gevestigd op Paradise Road Lane. Het verhaal ging dat de hoerenmadam er woonde met acht nichtjes. Jaja.
West Canada: excentriekelingen in Dawson
Het waren bijzondere mannen, die goudzoekers, en nog steeds lijkt iedere bewoner van dit afgelegen stadje iets opmerkelijks te hebben. Gids Justine bijvoorbeeld komt uit het oosten van Canada maar besloot hier te gaan werken als gids. Van haar bescheiden salaris kan ze zich niet eens een huis met stromend water en degelijke verwarming veroorloven. Best een dingetje omdat de winter hier acht maanden duurt en de temperatuur soms zomaar naar min 40° C duikt. Maar ze blijft en leidt gekleed in een outfitje uit de goldrush-hoogtijdagen enthousiast toeristen rond. En dan is er Rachel, pr-dame en burlesque-danseres die haar honger naar mannen niet lijkt te kunnen stillen in het koude Canadese noorden. Ze kan er zelf gelukkig schaterend om lachen. Of neem de schooljuffrouw die ’s avonds een sexy zangeres is, hoogzwanger staat ze tussen de cancan-meisjes. En de oude man met baard die in Nederland al achter de geraniums zou zitten, belaagt in Dawson toeristen met de uitdaging een drankje te drinken met daarin een afgehakte teen. Degene die het onsmakelijke ritueel tot een goed einde weet te brengen, krijgt een oorkonde als bewijs. Dawson, een plek aan het eind van de wereld, geliefd bij mensen met een hang naar het ongewone, lijkt het. Leuk!
Rondreis Canada: de gouden weg van Yukon
Bill is een van die opmerkelijke mannen. Geregeld neemt hij toeristen mee naar Bonanza Creek en daar kan iedereen zelf ervaren hoe zwaar goud zoeken is. De stoere mannen van weleer stonden 12 tot 14 uur per dag in het koude water met hun zeven en pannen op zoek naar klompjes goud. Ze vonden vaak slechts flintertjes. Wie geluk had, werd multimiljonair. Geld dat vaak net zo snel weer werd uitgegeven, bijvoorbeeld aan de danseressen (1 dollar per dans), maar ook tapijten, kristallen kroonluchters en andere luxe.
Als Bill hoort dat mijn volgende bestemming Tombstone Park is, belt hij gelijk naar kantoor dat hij de rest van de dag niet meer komt en springt in de camper. Want het park bereik je via de Dempster Highway en laat dat nu volgens Bill net de mooiste weg van Yukon zijn, zeker tijdens de Indian Summer als de bomen goudgeel kleuren en de mini-plantjes op de grond vurig rood zijn.
Camperreis Canada: Tombstone Park
Tombstone Territorial Park ligt ongeveer 70 kilometer van Dawson en is een mooie bestemming voor een dagtocht. De weg is onverhard en daarmee is het ook gedaan met de rust: in de camper trillen de oven en het gasstel bijna uit de ophanging. Volgende keer misschien stevig tape meenemen om alles goed vast te zetten. Bij Tombstone Park gaat het bomenlandschap over in desolaat toendragebied met piepkleine struikjes die het gevecht met de elementen en de permafrost bodem wél weten te winnen. Ook ik krijg m’n portie. De wind waait fel en koud, regen stort neer en dan is er opeens dat ene straaltje zon en de regenboog die alles goed maken.
De afstanden in Yukon zijn groot en de steden en dorpen vaak bescheiden van formaat. Niet overal vind je betaalbare hotels maar er is veel plek om een camper neer te zetten. Ik huurde een camper in Whitehorse en trok daarmee door de betoverende natuur van Yukon.
MEER CANADA: