Spectaculaire natuur in Arizona, Amerika
Ooit zag ik een foto van de Antelope Canyons in Arizona (VS) en wist dat ik daarnaartoe moest, mocht ik ooit in de buurt zijn. En als je niet op een kilometer of 100 meer of minder kijkt, dan ben ik nu in de buurt. De keuze tussen de Upper of Lower Antelope Canyon is snel gemaakt: beide!
Het landschap is saai sinds ik het plaatsje Page passeerde. Troosteloos, kaal, een grauwe zandkleur. Tijdens mijn rondreis door Amerika is het eigenlijk nog niet zo nietszeggend geweest. Hoe groot is het verschil met mijn herinneringen aan de foto’s van de canyons die ik zo bewonderd heb: geel, oranje en rood, sierlijke gevormde natuurlijke muren van tientallen meters hoog. Benieuwd wat ik zo ga aantreffen.
50 Tinten rood
Zonnestralen die de bodem van de canyon kietelen. Dat beeld is op vele iconische foto’s van de Upper Antelope Canyon te zien. Maar in het late najaar en de winter bereiken de zonnestralen de bodem helemaal niet. Geen probleem, ook zonder is deze slotcanyon imponerend. Het kost een hobbelige rit per jeep om bij de ingang te komen. Veel meer dan een smalle spleet in hoge rotsen lijkt het aanvankelijk niet. Maar loop je de buik van deze steenmassa in, dan verandert alles. Grillig gevormde rotswanden in roze en rood rijzen op uit het zand. Alsof een gigantische golf van kleuren op je neerdaalt. Helemaal bovenaan is soms nog net een beetje lucht te zien wat de toppen intens oranje maakt en soms zijn ze zelfs bijna geel. Pure magie. Slechts 400 meter lang is deze sprookjeswereld maar hoe bijzonder.
De camera op ‘bewolkt’
De Lower Antelope canyon was lange tijd minder in trek. De kloof ligt in de diepte en is dus moeilijker te bereiken. Je moest met touwen en touwladders naar beneden en naar boven. Nu zijn er metalen trappen aangebracht waardoor de kloof inlopen appeltje eitje is. Mijn bloed bereikt bijna het kookpunt terwijl we in de brandende zon staan te wachten tot we mogen afdalen. Gids Cedrick, een volbloed Navajo, geeft alvast koelbloedig aanwijzingen voor het instellen van de camera. De witbalans op bewolkt, twee stops onderbelichten omdat de zon anders delen van de canyonmuren uitbijt en de ISO op 400.
Eindelijk kunnen we naar beneden. Om op de bodem klemvast te staan tussen honderden anderen die dit natuurwonder ook zo graag willen beleven. Even ben ik bang geen foto te kunnen maken maar de kloofmuren zijn zo hoog dat er gelukkig boven de hoofden genoeg te zien is.
Pure magie
Naarmate we verder komen, verspreiden de groepen zich ook meer. Ik blijf schieten. De kleurschakeringen en grillige vormen hier zijn nog overweldigender dan in de Upper Antelope Canyon. Deze kloof is bovendien langer. Na iedere bocht, en elk trapje naar boven zijn er weer verrassingen. Nieuwe vormen, de kloof wordt nog smaller – ik schuif zijdelings tussen twee muren door – en verbreedt dan weer. Cedrick schroeft het tempo wat op. Ik blijf even achter. Hier zou ik uren kunnen fotograferen. Enkele jaren geleden mocht dat trouwens maar sommige mensen vonden het nodig dit natuurwonder te verpesten door onder meer hun naam in de wanden te carven. Vandaar dat je nu slechts met gids mag afdalen. “Ja Cedrick, ik kom eraan.”
Gevormd door flash floods
Iedereen lijkt betoverd door de rotsformaties. De tour zou 75 minuten duren maar het is bijna twee uur later als we weer boven de grond komen. En nee, dat is dus niet enkel vanwege míjn getreuzel. Eenmaal bovengronds verraadt slechts een smalle barst in de woestijngrond waar deze schatkamer vol vormen en intense kleuren verborgen ligt. Helemaal ongevaarlijk is de canyon overigens niet. Een slotcanyon wordt gevormd door flash floods, water dat na een regenbui met grote kracht door de canyon stroomt en de canyonmuren uitschuurt. Ieder jaar zijn er ongeveer 14 flash floods en na iedere overstroming zijn de medewerkers van de canyon een dag bezig om alle troep uit de canyon te halen zodat bezoekers goed kunnen lopen. Deze dag is de lucht stralend blauw en was het onbezorgd genieten van deze magische plek op aarde.
Tip: boek vroeg
De canyons liggen in het gebied van de Navajo indianen en je kunt ze enkele bezoeken met gids. Je moet 8 euro betalen om het Navajo-gebied in te mogen en dan een bedrag voor de tour zelf. Maar wat je te zien krijgt, is elke euro waard. Alleen als je de speciale fototour boekt, mag je een statief meenemen de kloof in.
Een maand of anderhalf voor ik vertrok, begon ik met het boeken van hotels en dergelijke voor mijn autorondreis door het westen van de Verenigde Staten. Een beetje laat, bleek.
Voor de Upper Antelope canyon kon ik geen fototour meer boeken en ook wat hotels betreft was het goed zoeken. Eind september en de eerste weken van oktober zijn duidelijk geen laagseizoen. Voor mijn bezoek aan Antelope Canyon had ik bijvoorbeeld in Page willen logeren, maar alle betaalbare opties waren daar volgeboekt. Dus ik koos uiteindelijk een motel in Kanab, Utah. Ook een leuk plaatsje trouwens. Er werden meer dan 100 films opgenomen. Vandaar de bijnaam Klein Hollywood. Ik vond er ook een goed restaurant, Rocking V Café, waar ze onder meer zeer royal gevulde wraps serveren. Maar ja, het was nog wel een kleine 100 kilometer rijden naar de canyons. Als je trouwens houdt van hotels met veel sfeer en historie, kies dan in Kanab voor Parry Lodge. In dit klassieke, wit-houten hotel sliepen honderden filmsterren als John Wayne, Frank Sinatra, Gregory Peck, Anne Bancroft, Dean Martin, Lana Turner, Clint Eastwood and Barbara Stanwyck. Door het hele stadje heen staan infoborden over de (vaak) Western-helden en de films die er opgenomen zijn. Boek je bijtijds en houd je van trendy dan is La Quinta Inn & Suites Page at Lake Powell erg leuk. Ze hebben gratis wifi, een zwembad en een kleine supermarkt. En voor gezinnen: babybedjes zijn gratis te leen. Ga je voor budget dan zou je dit Best Western Plus hotel kunnen overwegen. Ook met gratis wifi, familiekamers en er is zelfs een hottub.
Wat me sowieso tegenviel, waren de prijzen. Een simpel motelletje voor ruim 100 euro per nacht was geen uitzondering. Het is dan ook slim om altijd even te checken of er aanbiedingen zijn van hotels in de buurt. Hiermee heb ik tijdens mijn reis meer dan 100 euro bespaard.
Geen tijd of zin om zelf alles uit te zoeken, Amerikaplus biedt rondreizen, al dan niet op maat gemaakt.
Sunset bij Lake Powell
Omdat ik nog terug moest rijden naar Kanab, had ik de kans bij de WahWeap overlook de zonsondergang te bekijken met Lake Powell op de voorgrond. Vele andere hadden hetzelfde idee maar er is volop ruimte, dus dat was geen probleem. Een mooi cadeautje op een van de meeste memorabele dagen van deze reis.
O ja, als je moet kiezen tussen de Upper en de Lower Antelope Canyon… Het blijft een kwestie van smaak natuurlijk maar ik zou voor de Lower gaan. En boek de tour van tevoren vast online, op de dag zelf kunnen de tickets uitverkocht zijn.
Tijdens deze rondreis door het westen van Amerika bezocht ik een van mijn andere favoriete parken, de Valley of Fire. Heel anders maar ook zo waanzinnig mooi. En vergeleken met de Antelope Canyons erg rustig. Na de Canyons reed ik door naar een veel minder toeristisch gebied: Grand Staircase Escalante. Deze regio zou eigenlijk iedereen een keer moeten bezoeken. Zo prachig en divers.
Plannen om ook een rondje natuurparken te doen? Een auto is echt onmisbaar. Ik huurde er een via Alamo. Heel fijn was dat ik hem kon ophalen in Las Vegas en wegbrengen in San Francisco zonder extra te betalen voor het terugbrengen op een andere locatie.
Gratis offerte
Al zin gekregen om ook een rondreis door het zuidwesten van Amerika te maken? Vraag hier je gratis offerte aan.
Delen? Leuk. Kies hieronder je favoriete social media:
Prachtig! Ik vond dit 1 van de hoogtepunten van onze West-Amerikareis 😀 Je hebt geweldige foto’s gemaakt!
Dank je Narelle. Voor mij staan deze Canyons ook in de top 3 van bezochte parken. Magisch!