Mauritius, zon, zee en zoveel meer!

 

Nederlanders ontdekten het eiland eind 16de eeuw. Er is weinig op dit veelzijdige tropische eiland dat daar nog aan herinnert. Maar zodra je over de dodo begint, rakelt iedere Mauritiaan de geschiedenis moeiteloos op.

 

‘Ah, je komt uit Nederland?’ Een brede grijns trekt over het gezicht van de marktkoopman, terwijl hij net hoorbaar ‘dodo’ lispelt. Je kunt er als Nederlander maar beter op voorbereid zijn. Zodra je vertelt waar je vandaan komt, komt het gesprek automatisch op de dodo, een uit de kluiten gewassen gevederde vriend van ongeveer een meter hoog, die twintig kilo kon wegen. De dappere vogel leeft in alle rust op een naamloos én mensloos eiland in de Indische Oceaan tot… in 1598 Nederlandse zeevaarders voet aan wal zetten. Zij zien in het slome dier een eenvoudige prooi en een welkom maal na maanden op zee met eenzijdig voedsel. Met als gevolg dat de dodo is uitgestorven als de Nederlandse zeevaarders het eiland ruim 100 jaar later definitief vaarwel zeggen. Waarschijnlijk niet omdat onze voorvaderen de laatste vogel de pan ingehakt hebben, maar omdat de dieren die zij aan land brachten zoals varkens en ratten geregeld een dodo-ei van verorberden. Als de Fransen en later de Britten het eiland overnemen, is de vogel voltooid verleden tijd. Van de vroegere aanwezigheid van de Nederlanders is overigens niet veel meer te merken, behalve dan de naam: het eiland is vernoemd naar Maurits, de zoon van Willem van Oranje.

 

Swingen op het strand

Het smalle strookje parelwit strand dat eindigt in een heldere, azuurblauwe zee met een immer aangename watertemperatuur: dat is waar de meeste toeristen voor komen. Diepzwarte basaltstenen op het zand herinneren aan de vulkaanuitbarstingen die Mauritius zo’n acht miljoen jaar geleden vormden. Een koraalrif is er ook, het omzoomd vrijwel het gehele eiland. Wit schuimende golven enkele tientallen meters uit de kust verraden de locatie ervan. Natuurliefhebbers voelen zich vooral aangetrokken tot de zuidkust die het meest ongerept is. “Als je echt iets bijzonders wilt, ga dan naar de baai Gris Gris”, adviseert een local. “Een klein paradijsje niet ver van het dorp Souillac.” Hij heeft gelijk. Wie niet hecht aan luxe boekt er voor een paar euro per nacht een kamer bij de eenvoudige B&B Escale des Iles. Het bijbehorende restaurantje serveert pretentieloze maaltijden. Of misschien nog beter: scharrel wat bij elkaar en picknick op het strand met een onvergetelijk uitzicht.

 

Barbecue on the beach

Bij openbare stranden als Grand Baie (Grand Bay), Mont Choisy en het minder drukke Flic en Flac ruik je in het weekend geen zilte zeelucht. Barbecue en andere etensgeuren waaieren over de branding uit. In de schaduw van de filao-bomen, parasols en kriskras opgehangen doeken nestelen families bijeen voor een dagje ontspanning. Zelfs de Chinese gastarbeiders die in de textielindustrie werken hebben de gewoonte al overgenomen. Ze huren net als veel andere eilandbewoners een grote bus, nemen proviand mee en in hun geval een paraplu als bescherming tegen de zon. Zwemkleding? Daar doet de gemiddelde Mauritiaan niet aan. Ze lopen met kleren en al het water in. In dertig graden is alles toch zo droog. Er wordt opvallend veel gelachen. Ook al wordt de Engelse taal niet vaak goed gesproken, de droge Britse humor hebben de meeste Mauritianen wel overgenomen. Drie heren op leeftijd spelen op trommels de séga, dé muziek van de voormalige creoolse slaven op Mauritius. Het is heet op het midden van de dag, maar de kans is groot dat tegen het vallen van de avond de heupen losgegooid worden en het strand verandert in een dansvloer.

 

De Franse erfenis

De Fransen en de Britten lieten beduidend meer sporen na op het eiland Mauritius dan de Hollandse zeevaarders. De taal bijvoorbeeld. Er worden drie hoofdtalen gesproken: Engels, Frans en Creools. Engels is de officiële taal maar geen Mauritiaan spreekt die taal in de privé-sfeer. Thuis en met vrienden spreken ze Frans of Creools wat een verbastering is van het Frans: een vereenvoudigde taal zonder werkwoordvervoegingen en woorden die half uitgesproken worden. Petit bijvoorbeeld wordt tit. Na een paar dagen versta je zowaar delen van gesprekken.
Nog een Franse erfenis, de botanische tuinen van Pamplemousses. Een moestuintje voor een van de Franse gouverneurs, meer was het aanvankelijk niet. Tegenwoordig is het een hof van Eden met onder meer 85 soorten palmbomen, een vijver met lotusbloemen en een meer met Amazone waterlelies met enorme bladeren die soms een doorsnede van anderhalve meter hebben. De doornen aan de onderzijde van de bladeren houden hongerige vissen op afstand.

 

Suikerriet, ooit het groene goud

Dat alles op Mauritius zo weelderig groeit en bloeit is te danken aan cyclonen. Een lastig natuurfenomeen maar tegelijkertijd ook onmisbaar voor het eiland: een cycloon brengt veel regen mee. Een paar fikse buien en het eiland heeft weer genoeg water in de reservoirs om het tot het volgende cycloonseizoen uit te zingen. Wie net na de regentijd komt, treft dan ook een eiland in vele groenschakeringen. Met als overheersende begroeiing het suikerriet, ooit door de Nederlanders ingevoerd. Lange tijd was suikerriet het groene goud voor de Mauritianen. Rond grote plantages werden dorpjes opgetrokken waar de plantagearbeiders woonden, hun kinderen naar school gingen en de zieken verzorgd werden in een hospitaal. Beau Plan en Fuel zijn nog voorbeelden van dergelijke nederzettingen. Arbeiders mochten na hun pensionering in hun huisje blijven wonen, een soort alternatieve pensioenvoorziening. Helaas gaat het niet goed met de suikerrietplantages. Mauritius raakte subsidies kwijt en de productie van suiker is daardoor nauwelijks rendabel. Diverse fabrieken zijn de afgelopen jaren gesloten en er volgen er meer. In de oude suikerfabriek van Beau Plan is sinds enkele jaren het suikermuseum L’Aventure du Sucre gevestigd. Het verhaalt de geschiedenis van de suikerplantages, de slavenarbeid en de productie van suiker en melasse. Wil je alle bijschriften lezen, dan ben je zo een dagdeel zoet. Dan weet je wel alles over het leven van de slaven en de kolonialisten, inclusief diverse grappige anekdotes als de winkelgewoonten van rijke Franse dames. Een aanrader.

MEER MAURITIUS

• Deel 2 van mijn rondreis over dit multi-culti eiland

OOK NAAR MAURITIUS?

• Beste reistijd: Eigenlijk kun je het hele jaar terecht. Maar tussen januari en maart kunnen er cyclonen voorkomen. Verder zijn juli en augustus de koelste maanden.
• Reisbescheiden: Een vakantie Mauritius is snel geregeld. Je hebt geen visum nodig, wel een paspoort dat na terugkomst nog 6 maanden geldig is. Plus een retourticket.
• Wat ga je doen? Voor een eiland is Mauritius heel veelzijdig. Kies je de prachtige stranden in het oosten, waar het wel vaak hard waait? Gaat je voorkeur uit naar de ongerepte natuur in het zuiden? Of wil je naast stranden ook leuke stadjes en meer toeristische voorzieningen? Dan kies je een hotel in het noorden of westen van het eiland. Met een huurauto (links rijden) kun je het eiland verder zelf ontdekken. Of boek enkele excursies.

 

MEER STRANDVAKANTIES

• Het ultieme nietsdoen op de Malediven
• Chique genieten op BoraBora
• Hippie-eiland Gili Trawangan (Indonesie)

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren