Myanmar, land van duizenden boeddha’s

Overal monniken en nonnen met doeken in alle variaties rood en roze om de schouders, fluwelen flipflops aan de voeten. Er zijn bezienswaardigheden in overvloed, waaronder de houten U Bein brug en pagodes vol boeddha’s, soms een half miljoen in een tempel. De mensen zijn gekleed in fleurige longyi’s met altijd een paar vegen thanaka-poeder op het gezicht tegen de zon. Myanmar is een van de snelst groeiende toeristische bestemmingen. Het is duidelijk waarom.

Jonge nonnen op straat in Mandalay, Myanmar

Etenstijd in het Mahagandayon klooster

Ik voel me ongemakkelijk. Midden op straat staan tientallen monniken, opgesteld in rijen van twee met hun bedelkom leunend op een onderarm. Op de stoep toeristen, camera’s in de aanslag. Ik ben een van hen. Het zijn er weinig vandaag, misschien twintig want het is regenseizoen in Myanmar en de meeste reizigers kiezen voor het koelere en zonnigere winterseizoen. Desondanks is de sfeer niet ontspannen. De monniken kijken strak voor zich uit. Het is ook niet niks, dagelijks krijgen zij meer camera’s op zich gericht dan de beroemdste Hollywoodsterren. En dat alleen omdat ze hun portie eten ophalen. Maar afijn, ik sta er dus ook, onder het mom van: ik ben aan het werk, want in Myanmar om een reisreportage te maken. Een flauw excuus. Een halfuur eerder zag ik ze nog snel tanden poetsen en de hoofden kaal scheren.

Mahagandayon klooster in Mandalay, Myanmar

Even na tienen zet de rij zich in beweging. Op de binnenplaats van het Mahagandayon klooster in Amarapura staan enorme pannen, tot aan de rand gevuld met rijst. Iedereen krijgt een goed bord vol, in de volgende rij krijgen ze allemaal een stuk ananas. Gelukkig is de sfeer nu relaxter. Misschien omdat de meeste toeristen weggaan als de rij geslonken is tot nul. Terwijl juist het levendige tafereel op het binnenplein zo leuk is. In een vloek en een zucht zijn de enorme metalen kookpannen leeg. Zelfs leeg blijken ze behoorlijk zwaar. Enkele jochies krijgen de opdracht een van de lege kookpannen terug naar de keuken te brengen. Het lukt ze met moeite het gevaarte op te tillen. Eindelijk glijdt er een lach over de gezichten. Hun fifteen minutes of fame zitten er op voor vandaag, ze kunnen weer gewoon zichzelf zijn.

Mahagandayon klooster in Mandalay, Myanmar

Leven op de brug

Het dagelijks leven, dat is altijd leuk. Althans, in het buitenland. Op de U Bein brug meng ik me 1,2 kilometer lang in een sliert mensen die van A naar B of vice versa gaan over de langste houten brug op hoge palen ter wereld. Niet voor te stellen dat op het hoogtepunt van het regenseizoen het water tot vlak onder de loopplanken zal staan. De mensenmix is fantastisch. Natuurlijk monniken en nonnen in vijftig tinten rood, oranje en roze, fluwelen flipflops aan de voeten. Maar ook vrouwen met de dagelijkse boodschappen op het hoofd, spelende kinderen, een bedelaar, keurig geklede dames met een paraplu tegen de venijnig schijnende zon. Op verschillende plekken zijn er rustpunten, bankjes maar ook kleine winkeltjes en restaurantjes waar ze onder meer bijna fluorescerende rode schaaldieren verkopen. De toekomstvoorspeller doet goede zaken, aan de rij wachtenden te zien.

De houten U Bein brug in Myanmar

Nieuwe koning, nieuwe hoofdstad

Veel nieuwe koningen van Myanmar hadden de gewoonte een nieuwe hoofdstad te kiezen als ze aan de macht kwamen. Met als gevolg dat je op veel plekken in het land een schat aan pagodes, kloosters en tempels vindt. Mandalay, de laatste koningshoofdstad voor de Britse overheersing, heeft een royaal aanbod zoals de ingetogen, teakhouten Shwenandaw Kyaung met enorme zuilen. Het gebouw was ooit een appartement van koning Mindon maar werd na zijn dood uit het paleiscomplex verwijderd door zijn opvolger. Een gelukje want de rest van het paleiscomplex is in de tweede wereldoorlog gebombardeerd.

Shwenandaw-Kyaung klooster in Mandalay, Myanmar

Een must is ook Kuthodaw Paya met 729 tabletten elk in een kleine pagode met daarop de lessen van Boeddha. Samen vormen ze een soort boekenbos. Maar het meeste indruk maakt op mij Mahamuni Paya. De zittende boeddha raakt steeds meer uit vorm door de piepkleine stukjes bladgoud die devote gelovigen op het lichaam plakken. Het is heerlijk zitten tussen de mensen die hardop bidden. Een zen-moment in de drukke stad.

Kuthodaw-Paya tempel in Mandalay, Myanmar

Mahamuni-Paya tempel in Mandalay, Myanmar

Boeddha-werkplaatsen

Na een rondreis Myanmar heb je duizenden, nee honderdduizenden Boeddha’s gezien. Alleen al in Mandalay zie je prachtige exemplaren in de talloze tempels. Velen daarvan met de hand gemaakt in Mandalay waar een hele straat is met werkplaatsen. Ze zijn er in allerlei varianten: staand, zittend, liggend en met verschillende uitdossingen. Fascinerend. Brokken steen of marmer worden met onder meer een slijptol bewerkt, het gezicht van de kunstenaar al bijna even wit als de Boeddha die hij maakt. Knap om met zulk gereedschap zulk verfijnd werk te doen. Iets verderop is egaliseert een vrouw een beeld met kleine platte stenen in verschillende vormen. Een ander brengt met een vinger een soort witte pasta aan op de beelden. De arbeidsomstandigheden zijn verre van optimaal maar wat een vakmensen!

Man maakt boeddhabeelden in Mandalay, Myanmar

Vrouw maakt boeddhabeelden in Mandalay, Myanmar

De rondreis Myanmar die ik gemaakt heb, was op maat gemaakt door Van Verre reizen. Wat heel fijn was, was dat alles wat ik wilde mogelijk bleek. Ook als ik naar minder bezochte plekken in het land wilde. En er is nog veel meer mogelijk dan ik in enkele weken kon doen.

MEER MYANMAR

MEER AZIE

Bewaren

2 Reacties

Vincent op 10 september 2015 om 11:38

Mooie foto’s! De houten U Bein brug in Myanmar kende ik nog niet. Ziet er indrukwekkend uit, maar toch ook een beetje gammel. Of viel dat wel mee?
Antwoord
- Kim van Dam op 10 september 2015 om 12:14
  
  Dat gammele viel gelukkig wel mee 😉
  Antwoord